1.5.1 Crossmediale tendensen
Crossmedialiteit houdt in dat bedrijven verschillende mediavormen gaan gebruiken om content te verspreiden aan een zo groot mogelijk publiek.
Humo is daar een voorbeeld van. Het is een magazine dat tot de mediagroep De Vijver Media behoort. Reeds geruime tijd is de website een ander platform via hetwelke de consument de Humo-content kan lezen. Dankzij de Humo-app kan dat ook via mobiel internet. Gedurende een proefperiode kon de consument ook naar een “Humo”-programma luisteren via lokale radio (FM Brussel, Antwerpen FM en Radio Scorpio) en via de webradio op humo.be. Bovendien wordt er gewerkt aan een televisieprogramma van Humo via de zender Vier.
Een ander duidelijk crossmediaal product is Story. Oorspronkelijk was Story enkel te verkrijgen als magazine in de winkel. Later ontstond de website storymagazine.be. Tegenwoordig kan het magazine tegen betaling voor niet-abonnees digitaal uit de Magstore (een app die verschillende magazines van Sanoma Media Belgium bundelt) gedownload worden, is er een programma Storywood op VIJF en richt het zich ook op radio met Story FM. Deze laatste vorm zal naar de toekomst sterker ontwikkeld worden. De laatste nieuwe ontwikkeling sinds augustus is de transformatie naar muziekuitgever. Hierbij is het de bedoeling dat Sanoma Media Belgium de artiesten promotioneel een duwtje in de rug gaat geven, maar het staat niet in voor de financiering van de muziekopnamen.[59]
Meer en meer worden er zenders opgestart die ook een link hebben met andere media en/of gespecialiseerd zijn in bepaalde content, weg van de generalistische tv. Zo startte Libelle met tv op 15 augustus 2013.[60] Voordien kon de consument enkel het magazine Libelle lezen. Nu is er een televisiezender, kan het digitaal via een app gelezen worden en ook op de website kan de consument terecht.
Clint.be is dan weer een voorbeeld van een website die vanaf het najaar op digitale tv te zien zal zijn.
Luisteraars van Q-Music kunnen sinds 20 februari 2012 via kanaal 39 van Telenet hun radio volgen op televisie. Via sociale media wordt de consument een extra mogelijkheid aangeboden om interactief mee te doen met het radiogebeuren. Vroeger bestond dit enkel uit het opbellen van een radioprogramma om bijvoorbeeld een plaat aan te vragen of het versturen van een gele briefkaart.
De Vijver Media ontwikkelde een crossmediaal advertentieplatform met als naam „The Pool‟. Op deze manier kunnen adverteerders hun producten tegelijkertijd in verschillende media promoten en een verhaal creëren. Zo zal een adverteerder zijn reclameboodschap tegelijkertijd zowel op televisie kunnen uitzenden als in het weekblad Humo en Dag Allemaal kunnen publiceren.
Daarnaast bestaat sinds 2009 de “Cross Media Club”, het non-spot reclamedepartement van de VMMTV. Het is een samenwerking tussen De Persgroep, de Q-Group en Roularta.
De VRT richtte dit jaar een aparte cel op om te kunnen inspelen op nieuwe vormen van mediagebruik door de consument. De nieuwe cel zal VRT Start Up heten.[61]
Een ander voorbeeld kan gevonden worden in de samenwerking tussen Corelio en Roularta. In oktober 2010 lanceerden zij “Pure Business”, een online pakket voor adverteerders waardoor een one-stop-shopping oplossing bestaat en de adverteerder niet meer bij beide regies moet aankloppen. In februari 2012 breidden zij dit aanbod uit tot een nieuw pakket, namelijk “Pure Business Extended”. Adverteerders krijgen hierdoor de mogelijkheid om naast websites, ook het aanbod van geschreven pers en televisie van beide partners te combineren. Het afgelopen jaar werd de samenwerking verder uitgebreid.
Daarnaast kan JIM, een televisiezender in handen van de VMMa, ook als voorbeeld gebruikt worden. In de beginfase was JIM enkel op televisie gericht. De VMMa lanceerde echter met succes in 2007 JIM Mobile, een prepaid telefoonabonnement waar nu ook internet op beschikbaar is en dit via het netwerk van Base Company. Door het gebruik van dezelfde merknaam linken mensen beide producten gemakkelijk met elkaar. Bovendien zijn beide diensten op hetzelfde doelpubliek gericht.
Een van de grote veranderingen in het media-aanbod zijn de applicaties voor de lezers van kranten en tijdschriften. De consument kan voortaan via onder andere de tablet zijn krant of tijdschrift online lezen. Hij heeft hiervoor de mogelijkheid om dit gratis via zijn abonnement te doen, een specifiek digitaal abonnement te kopen of per digitaal exemplaar te betalen (de zogenaamde losse verkoop). Deze methode is reeds gebruikelijk bij de mediabedrijven. In het algemeen is te merken dat de prijs voor een krant online goedkoper is dan een gedrukte versie (zie hoofdstuk 3.3.3 Geschreven Pers).
De Morgen en De Standaard proberen op deze evolutie handig in te springen door abonnementen aan te reiken waarbij de lezer tijdens de week zijn krant via de tablet/smartphone kan lezen (en dus niet meer in papieren vorm) en tijdens het weekend een gedrukte versie toegezonden krijgt.
Er zijn verschillende platformen waar de consument terecht kan voor het downloaden van een krant of tijdschrift. Hierbij kan gedacht worden aan de iTunes winkel van Apple en de digitale krantenwinkel Gopress. Gopress is actief sinds 14 september 2012 en wordt ondersteund door Mediargus. Het is een initiatief van Belgische kranten- en tijdschriftenuitgevers (uitgeverijen Concentra, Corelio Publishing, De Vlijt, Editions de l’Avenir, IPM, Mediafin, Persgroep Publishing, Rossel en Roularta Media Group) om de verkoop van digitale losse uitgaven te stimuleren. Daarnaast moet het een alternatief bieden voor de iTunes-winkel van Apple omdat deze voor elke verkochte krant een commissie vroeg waardoor de inkomsten van de uitgevers gereduceerd werden.
Als laatste voorbeeld wordt gedacht aan de uitgeverijen die zich interesseren in het televisiegebeuren. Vooreerst is er de uitgeverij “Borgerhoff & Lamberigts” die sinds 2012 een eigen productiehuis oprichtte onder de naam “Borgerhoff & Lamberigts TV”.
„WPG Uitgevers‟ besliste daarentegen om geen apart productiehuis op te richten, maar om samen te werken met Woestijnvis, VIER en VIJF. Ze proberen vooral om de interessante verhalen van verschillende auteurs zo goed mogelijk in de markt te zetten. Door de samenwerking kan het boeken uitgeven die gelinkt zijn aan de tv-programma’s van Woestijnvis. De publicatie zal onder de merknaam DRIE vallen.
Ook uitgeverij Lannoo besloot om in zee te gaan met bestaande productiehuizen en met alle Vlaamse omroepen. Zij richten zich niet op één productiehuis.[62]