De VRM controleerde de uitzendingen van verschillende televisieomroeporganisaties (15 september 2015, 18u-24u), waaronder VIJF.
De onderzoekscel stelt daarbij tussen 20u-21u een overschrijding vast van het maximaal toegelaten percentage zendtijd voor reclame en telewinkelen per uur. Er worden namelijk 12 minuten 04,6 seconden (20,1%) zendtijd besteed aan televisiereclame. De VRM ontving geen bericht van wijziging klokuur.
De omroeporganisatie voert aan dat er volgens intern onderzoek een discrepantie mogelijk is van enkele seconden tussen het tijdstip dat door SBS wordt gebruikt als uitgangspunt voor het meten van klokuren en het tijdstip dat door de VRM wordt gebruikt als basis voor de registratie in de Audimetrie Tool voor het meten van diezelfde klokuren. De omroeporganisatie verduidelijkt dat het verschil te wijten zou zijn aan het comprimeren van een digitaal signaal alvorens het verzonden en uitgezonden wordt. De vertraging die daarbij ontstaat is niet steeds even groot. Ook tussen dienstenverdelers onderling kunnen verschillen optreden. Bij de ene digitale dienstenverdeler bedraagt die vertraging een viertal seconden, bij de andere kan ze in het slechtste geval tot een zevental seconden oplopen. Bij analoge kijkers zou dergelijke vertraging zich niet voordoen.
Bij de controle moet de VRM steeds op basis van de uitgezonden beelden, zoals deze door de kijker worden ontvangen, onderzoeken of de toegestane zendtijd voor reclame al dan niet overschreden is. De VRM besluit dat SBS Belgium het maximaal toegelaten percentage zendtijd voor reclame en telewinkelen overschreden heeft. De omroeporganisatie heeft echter aannemelijk gemaakt dat er een aantal seconden vertraging kunnen zitten tussen de bron van een digitaal signaal en de ontvangst ervan in een huiskamer.
Uit de concrete gegevens van deze zaak en in het bijzonder de technische uitleg van SBS blijkt dat deze vertraging niet is veroorzaakt door de omroeporganisatie en dat zij er zelf geen vat op had. De overschrijding heeft zich in principe niet voorgedaan bij analoge kijkers, en bij de digitale kijkers slechts bij de gebruikers van één bepaalde digitale dienstenverdeler.
De VRM besluit dan ook een inbreuk vast te stellen maar geen sanctie op te leggen.